Choć rozpoczynają w bardzo trudnym okresie, to są to jednak czasy ich młodości. Są pełni zapału, świeżości spojrzenia, chęci wniesienia swojego intelektualnego wkładu w rozwój filmu polskiego, a także poszerzania horyzontów umysłowych publiczności.
Przełom lat dwudziestych i trzydziestych to lata pogłębiających się nierówności społecznych, chaosu i kryzysu gospodarczego. W swojej książce „Wanda Jakubowska. Od nowa” (Wydawnictwo Kryryki Politycznej, Warszawa 2015) Monika Talarczyk-Gubała przytacza cytat z książki Marci Shore „Kawior i popiół. Życie i śmierć pokolenia oczarowanych i rozczarowanych marksizmem” (Świat książki, Warszawa 2008): Młodzi włączali się w nurt lewicy, a chcieli być śmielsi niż awangarda lat 20. Dla starszego od nich pokolenia Kawioru i popiołu marksizm lat 20 nie oznaczał jeszcze stalinizmu i socrealizmu ani narzucenia radzieckiej dominacji w Polsce. Był, jak przekonuje Marci Shore, autentycznym nurtem umysłowym, który wywierał wpływ na polskie życie intelektualne na długo przed radziecką okupacją, a w sanacyjnej Polsce doświadczył już prześladowań.
Monika Talarczyk-Gubała dalej pisze, że jeszcze jednym wyzwaniem dla pokolenia lat 30. był nazizm, który skłaniał do radykalizacji lewicowej postawy, a informacje o wielkiej czystce w ZSRR przyjmowano z niedowierzaniem albo wypierano. Jednym słowem tak na prawdę dziś nie zdajemy sobie do końca sprawy i nie pojmujemy idealistycznych motywacji młodych socjalistów i komunistów (…).
Stowarzyszenie Miłośników Filmu Artystycznego START 